Agregacja danych w mierniku pochodnym

Agregacja to proces scalania wielu wartości w jedną za pomocą określonej funkcji. Typową agregacją jest funkcja sumowania:

W powyższym przykładzie wartościami agregowanymi są wielkości produkcji dziennej a wartością zagregowaną (agregatem) jest suma. Typowe inne funkcje agregujące to: średnia, minimum, maksimum.

W programie proRATE wprowadzono możliwość agregacji głównie w celu umożliwienia wyznaczania wartości tygodniowych, miesięcznych, kwartalnych itp. na podstawie zapisów o większej częstotliwości (np. dziennych).

Przykład:

W bazie danych zdefiniowano miernik Produkcja dzienna, w którym wprowadzane są wielkości brutto produkcji dziennej. Dane tego miernika mogą wyglądać podobnie jak w powyższej tabeli. Następnie utworzono miernik pochodny Produkcja miesięcznie, którego parametry zdefiniowano zgodnie z poniższym rysunkiem:

W formule zastosowano tylko 1 miernik. Gdyby opcja agregacji nie była włączona, wartości miernika pochodnego byłyby identyczne z wartościami miernika źródłowego. Po zaznaczeniu opcji Aktywna nastąpiło udostępnienie pól Funkcja i Krok.

W polu Funkcja należy wybrać odpowiednią funkcję agregującą (w omawianym przykładzie SUMA). Ponadto dostępne są funkcje: Średnia, Maksimum i Minimum.

W polu Krok należy określić przedział czasu, za jaki będzie dokonywana agregacja. W powyższym przykładzie wybranie funkcji SUM i kroku Miesiąc oznacza, że wszystkie wartości miernika Produkcja dzienna będą sumowane w obrębie poszczególnych miesięcy, co pozwoli wyliczyć miesięczną wartość produkcji.

UWAGA: Program proRATE zezwala na agregację mierników o dowolnej częstotliwości zapisów do dowolnego kroku. Oznacza to na przykład, że program zezwoli na agregację miernika miesięcznego do poziomu dziennego. W takim przypadku, tzn. gdy miernik źródłowy ma mniejszą częstotliwość niż miernik pochodny, wartości w brakujących okresach nie pojawią się.

UWAGA: Należy zwrócić uwagę, że agregacja mierników o tygodniowym cyklu zapisów prawie zawsze będzie prowadzić do błędnych wyników. Na przykład agregacja miernika tygodniowego w miesięczny będzie uwzględniać tylko te tygodnie, które kończą się w danym miesiącu, a więc końcowy wynik błędzie błędny (czyli w całości uwzględni tydzień, który zaczął się w poprzednim miesiącu i w ogóle nie uwzględni tygodnia, który kończy się w następnym).

W związku z tym zaleca się, aby nie agregować mierników gromadzonych w zapisie tygodniowym. Jeżeli zachodzi potrzeba agregowania danych w układzie tygodniowym i miesięcznym, zaleca się stworzenie najpierw miernika dziennego i wyliczanie na jego podstawie wartości tygodniowych i miesięcznych.

Zaznacz pole wyboru Nie agreguj przed zakończeniem bieżącego okresu, jeżeli nie chcesz, aby w wartościach miernika zagregowanego pojawiały się wartości z okresów, które jeszcze trwają. Ma to znaczenie w przypadku, gdy na przykład agregacja służy do wyznaczania produkcji miesięcznej na podstawie produkcji dziennej. Gdyby opcja Nie agreguj przed zakończeniem bieżącego okresu nie była zaznaczona, wówczas program będzie sumował produkcję dzienną np. z połowy miesiąca. W rezultacie zagregowana wartość będzie w przybliżeniu dwa razy mniejsza od całkowitej produkcji miesięcznej. Wpłynie to z kolei na położenie punktu na wykresie miernika zagregowanego i tym samym zaburzy wyznaczenie trendu (można będzie wnioskować, że produkcja spada, co niekoniecznie jest prawdą). Należy podkreślić, że przez bieżący okres należy rozumieć bieżący okres kalendarzowy - jeżeli np. agregacja jest ustawiona na poziomie miesięcy a bieżącą datą jest 05-05-2010, wówczas bieżącym okresem jest maj 2010.

Ponieważ w przedstawionym przykładzie w formule pochodnej występuje tylko 1 miernik źródłowy, ustawienia pola Postępowanie z brakującymi wartościami w mierniku pochodnym nie mają znaczenia.

Copyright © Grupa Doradztwa Kreatywnego PRONOST Sp. z o.o.